Zussen

geplaatst in: 196 | 0

Wat worden die 2 zussen hier in huis de laatste tijd opnieuw snel groot. Fysiek schieten de meisjes precies weer centimters op, maar ook op andere vlakken gaan ze vooruit. Met dat groter worden vinden ze elkaar steeds meer in hun spel. Bij momenten is het uiteraard ook klinkende ruzie, soms met de grootste drama’s eerst. Maar op andere ogenblikken steken Marte en Leni bijvoorbeeld hele toneelstukken in elkaar – inclusief zelf geknutseld decor. Of ze trekken samen naar boven om met Lego of Playmobil te spelen. Op andere momenten wordt de woonkamer plots door poppenmoeders en hun kroost ingenomen. ’t Is heel fijn om dan stiekem achter een hoekje mee te luisteren. Wat je dan allemaal hoort… Onbetaalbaar is dat soms.

Net zoals onderstaand moment. De meisjes hebben niet door dat Zé hen filmt terwijl Marte een boek aan Leni voorleest. Dat doet ze voor ’t eerst sinds ze dit jaar in het eerste leerjaar zelf leert lezen. Ze genieten er allebei van:

Een beetje magie

geplaatst in: 196 | 2

Kleine meisjes worden groot… Dat ondervinden we de laatste tijd steeds meer en meer.

Onlangs was ik door oud foto- en videomateriaal aan het snuisteren en kwam ik één van de eerste filmpopnames van Marte opnieuw tegen. Dat ogenblik in mei 2009 staat in ons geheugen gegrift – zowel bij Zé als bij mij. Het moment leek voor ons allebei zelfs een beetje magisch, de manier waarop ons kleine meisje toen op haar olifantenknuffel en de muziek van Bill Calahan reageerde.

Even magisch vind ik dat het liedje Too Many Birds Marte ook nu nog steeds intrigeert. Met groter worden werd ze benieuwd naar de vertaling van de tekst. Dankzij Zé zingt ze die nu op tijd en stond in het Nederlands mee. Bijvoorbeeld wanneer we voor het slapen gaan nog even gezellig samen in haar bed liggen, de dag overlopen en samen naar een liedje luisteren. Vaak ook nog met haar olifant in haar armen geklemd, want Ollie blijft tot op vandaag één van haar lievelingsknuffels.

Zo mocht Ollie ook mee op scoutsweekend vorige week. Alweer zo’n mijlpaal… Zij leek die vlotjes te nemen en stelde mij vooraf zelfs gerust. Voor het vertrek zaterdagochtend was ik nog haastig op zoek naar een paar handschoenen toen ze me zei: “Mama, het komt allemaal wel in orde hoor”. Hopla… daar sta je dan… met een dochter van 6, bijna 7 intussen, en weet je: ze doet dat goed en ze heeft gelijk. Het komt allemaal goed.

En inderdaad: strips lezen was leuk geweest op weekend, maar ook de vele fijne spelletjes en het “bikken” voor het eten. Haar kapoenenstreken nam ze zondagmiddag gewoon vrolijk mee naar huis. Veel geslapen werd er niet met een 40-tal kapoenen in een slaapzaal met stapelbedden 3 hoog, maar een ervaring is ze wel rijker.

En wij? Wij kijken ernaar, proberen mee te groeien en genieten van zo’n onbetaalbare, magische, momenten. Benieuwd naar waar haar tocht ons nog allemaal zal brengen.

2015.11 Marte wordt groot

Be prepared

geplaatst in: 196 | 3

Een hele week stond Marte al klaar om vandaag naar haar eerste scoutsvergadering te vertrekken. Na de overgang vorig weekend kreeg ze de kriebel te pakken.

De groep waar Marte aansluit maakt traditioneel een hindernissenparcours en een gigantische glijbaan tijdens de overgang. Als kraakverse kapoen waagde ze zich samen met een hoop vriendjes aan de doortocht. De glijbaan zelf was dit jaar nog wat spannend, maar ze trotseerde vlot het moddergevecht en liet zich nadien toch ook nog even in het waterbad soppen.

Haar eerste stappen als kapoen zijn gezet, wat voor mij spannender is dan voor Marte zelf.  Met heel wat jaren kapoenenleiding op de teller, doet me dat toch wat: plots een kapoen zélf in huis. Ik raak er ongetwijfeld snel aan gewoon. En Marte, die was heel erg enthousiast na afloop van haar eerste echte vergadering daarstraks. Ze spreekt intussen al over extra kapoenenstreken uithalen… Benieuwd wat er nog komen gaat!

Vliegende start

geplaatst in: 196 | 1

De eerste schoolweek is een feit; voor zowel Marte als Leni het begin van een nieuw hoofdstuk. Marte zet haar eerste pasjes in het eerste leerjaar. Leni laat de Piepers achter zich en start bij de grootste kleuter-leefgroep, de Reuzen.

De vakantie was fijn, we genoten dubbel en dik. Maar toch keken M&L ook uit naar de start van het schooljaar. Dinsdagochtend zetten we twee vrolijke meisjes in hun klas af. In de namiddag pikten we een duo enthousiaste schoolgangers aan de schoolpoort op.

De rest van de week leerden ze hun nieuwe klas met bijhorende nieuwe gewoonten kennen, we hoorden verhalen over oude en nieuwe vriendjes en zagen ’s avonds vermoeide, maar tevreden meisjes.

Het komende schooljaar wordt ongetwijfeld ook opnieuw veel leren met vallen en opstaan, maar die vliegende start hebben ze maar mooi gehad. Het is meteen ook het ideale begin van een gezellig weekend!

Afstuderen

geplaatst in: 196 | 2

…dat deed Marte op het einde van het schooljaar. Ze werd uitgezwaaid door de kleuters en verwelkomd door het eerste leerjaar. De laatste weken mocht ze af en toe al eens gaan kennismaken, gaan proeven van wat haar volgend jaar te wachten staat. Ze kijkt er naar uit, toch ook wat benieuwd naar wat het allemaal zal zijn.

Maar eerst nog vakantie! En die werd ingezet met een afscheidsfeest waar juffen en meesters hun kleuters uitzwaaiden. Een feest waar de laatstejaars kleuters over het poortje écht het eerste leerjaar insprongen. Bedankt aan 2 fantastische juffen die de laatste kleuterklas onvergetelijk maakten.

En daar gingen ze dan, die blauwe reuzen, met hun kleuterdiploma op zak helemaal klaar voor het eerste leerjaar! We keken ernaar, waren trots en zagen dat het helemaal goed komt.

(F)Vier!

geplaatst in: 196 | 1

Vier jaar geleden was ze er plots… Intussen kennen we haar als een vrolijk zonnetje in huis vol temperament. Ze laat duidelijk merken wanneer haar iets niet zint. Maar ze is ook de liefste knuffelbeer en een fantastische helper. Zo fier op onze meid van vier!

Feest³

geplaatst in: 196 | 0

6 jaar is Marte op 27 februari geworden. Een heel zonnig weekend lang hebben we dat gevierd, en hoe!

Vrijdag startte met een feestje op school waarbij ook mama, papa en Leni mochten meevieren. Heerlijk om een paar uurtjes mee te kunnen kijken in dat klasje. Marte koos ervoor om zelf popcornzakjes te maken. Heel wat popcorn-liefhebbers daar bij de reuzen; de puntzakjes werden meermaals bijgevuld!

Zaterdag volgde een feestje met vriendjes van de klas. Voor deze gelegenheid bestelde Marte een zoektocht. Heerlijk vond ik dat; ik dook in mijn scoutsherinneringen en schotelde opdrachtjes en een schatkaart voor. Dankzij een heerlijk zonnetje speelden we een hele middag in de tuin, beter hadden we het niet kunnen treffen. 10 fantastische schatzoekers wisten helemaal verdiend hun schat te vinden. Afsluiten deden we met welverdiende pannenkoeken én een piñata. Feest ten top!
Dikke merci zus, voor het extra paar helpende handen!

Vandaag sloten we af met een familiefeestje. Nog meer verwennerijen, gezelligheid en lekkers. Voor dit laatste feestje werden door de jarige vooraf niet meteen eisen gesteld :-). Maar dat maakte het vanmiddag niet minder feestelijk, integendeel.

We blikken meer dan tevreden terug en kijken uit naar onze volgende jarige. Binnen 2 weken staan we opnieuw paraat!

De kartonnen brilletjes kan je online kopen bij Kousen en karton. In deze webshop vind je ook een heel fijn aanbod (broek)kousen. Als kers op de taart wordt er gerecycleerd en gestreefd naar kwaliteit, creativiteit en originaliteit.

Lees verder

Fier

geplaatst in: 196 | 0

Tot voor kort had Leni nog niet echt veel interesse in letters. Enkele weken geleden kwam daar plots verandering in en wou ze vaker haar naam zelf schrijven. Dat ging eerst door samen het potlood of de stift vast te houden en evolueerde nadien naar de letters één voor één naschrijven van een voorbeeldje. En dan was er plots 26 december. Leni maakt vrolijk een tekening en schrijft er helemaal zelf haar naam onder. Zij blinkend van trots, maar wij op z’n minst al even zeer vol bewondering. Wat wordt ze groot, die kleinste meid…!

2014.12.26 Leni naam!

 

Dino’s & vriendenboekjes

geplaatst in: 196 | 2

Ik herinner me ze nog van toen ik zelf klein was: de vriendenboekjes. Marte heeft de leeftijd dat ze stilaan het ene exemplaar na het andere mee naar huis krijgt. Het laatste boekje dat ze mocht invullen was van Louis. Louis, waar Marte sinds het begin van dit schooljaar al mee bevriend is – ze ging in oktober met veel plezier naar zijn verjaardagsfeestje. Het verbaasde dan ook niet dat ze voor hem een hele mooie piratentekening uit haar mouw schudde – want dat hoort wel zo in een piraten-vriendenboekje.

Bij het maken van de tekeningen en het invullen van het boekje kwam Marte met nog meer nieuws: “Louis is verliefd op mij en ik ook op hem.”, verkondigde ze. “Oh,” vroegen we, “hoe weet je dat, heeft Louis dat tegen je gezegd?”. En jawel hoor, ze knutselden in de klas samen aan een dinosaurus rex en dat bleek hét moment om even duidelijkheid te scheppen.
Volgens mij ga je dat binnen enkele jaren leuk vinden om terug te lezen, Marte, vandaar hier de vermelding :-).

Het is alleszins heel erg fijn om te zien dat ze zich thuis voelt in een klas met veel vriendjes en een super juf. Ik kijk al uit naar haar verjaardag, wanneer we voor heel even ook eens mogen binnenkijken en mogen meevieren in de klas. Maar alles op z’n tijd; eerst maar eens zorgen dat we eindelijk een kerstboom in huis halen om de eindejaarssfeer nog wat meer te benadrukken! En voor Marte moeten we dit jaar misschien toch maar een eigen vriendenboekje onder de kerstboom voorzien…

Beslist

geplaatst in: 196 | 1

Leni is bijna 4 en sliep nog steeds met een tutje. De voorbije weken maakten we haar daar attent op en beslisten we samen dat ze haar tutje aan Sinterklaas zou meegeven, want tutjes passen eigenlijk niet meer bij grote meisjes. Op tijd en stond werd dat ’s avonds herhaald en ook Leni leek overtuigd.

En toen kwam zaterdag 22 november, de dag waarop we brieven aan Sinterklaas schreven. Tijdens het maken van een tekening zei Leni plots uit eigen initiatief: “Ik ga mijn tutje halen, want die geef ik vanavond mee aan Sinterklaas.”. Helemaal verbaasd stamelde ik: “Oh, je mag het tutje ook op 6 december aan de Sint meegeven hoor.”. Maar ik had beter moeten weten; onze jongste spruit weet namelijk heel goed wat ze wil. En ze had beslist: de tijd van tutjes is voorbij. Ik laat haar zelf haar verhaal maar vertellen:

De Sint kwam Leni’s tutje en de brieven inderdaad ophalen en was ongelooflijk trots. Leni laat het verder niet aan haar hart komen. Geen traan heeft ze gelaten over het weggeven van haar tutje.

En zo is het peutertijdperk op nummer 196 helemaal afgesloten… Geen flesjes, geen papjes, geen pampers en geen tutjes meer. Hoe is dat zo snel kunnen gaan. Dat baby- en peutertijdperk was fijn, heel erg fijn, maar ook vermoeiend. ’t Is nu op z’n minst even leuk om gewoon op stap te kunnen gaan zonder een heel huishouden te moeten meenemen en om de meisjes langzaam maar zeker groot te zien worden. Benieuwd wat ons nog te wachten staat!