In de zomer van 2013 ontdekte ik de naaimachine en sindsdien laat het naaien me niet meer los… Het geeft me zo veel voldoening om dingen zelf te kunnen maken, daar sta ik altijd opnieuw van te kijken. Mijn bedoeling is niet om grootse exclusieve stukken in elkaar te zetten. In een verder verleden deed mijn grootmoeder dat. Zij studeerde snit- en naad en kon als de beste overweg met haar naaimachine. Ze ontwierp bijvoorbeeld zelf haar trouwkleed en schuimde met haar zussen in de jaren ‘40-’50 de “chique” winkels in Antwerpen en Brussel af. De kleren die ze daar zagen maakte mijn grootmoeder thuis vlotjes na. Not my cup of tea!
Zelf hou ik het gewoon bij het maken van eenvoudige, leuke, maar vooral ook speelbare kleren voor Marte en Leni. Een verfvlek op de buik of een broekzak vol zandbakzand is niet erg. Als het maar fijn geweest is! (Al proberen we de meisjes wel te leren dat “smossen” ook weer niet dat is – soms een dunne lijn…) Het voorbije jaar probeerde ik naast jurken en rokjes maken ook andere dingen uit; van babyspullen en knuffels over potloodrollen tot tassen allerhande,…
De eerste steken naaide ik op de naaimachine van Mams. Ook zij is erg handig, maar vindt grotere projecten leuker: ze is een krak in stoelen stofferen en alle mogelijke gordijnen maken. Mijn eerste naailessen kreeg ik van haar. De 1212-tas maakten we vorige zomer bijvoorbeeld samen.
Sinds ik mijn eigen naaimachine kocht, zit mijn hoofd steeds vol nieuwe projecten. Je vindt zo veel mooie patronen en stoffen; het internet staat vol leuke ideeën. Als klap op de vuurpijl leek het me wel leuk om stilaan ook mijn eigen maaksels te delen. Of toch sommigen daarvan. ’t Is gek hoe ook die kriebel me plots te pakken kreeg.
Ik hoop dat je uit deze blog hier of daar een beetje inspiratie haalt, zoals ik dat zelf ook ervaar op andere blogs. Misschien is er wel een (web)winkel die je nog niet kende, of een patroon dat nieuw voor je is? Heb je vragen of opmerkingen, laat zeker van je horen!
Geef een antwoord